medicalblog.gr

Οι περισσότεροι άντρες άνω των 50 ετών έρχονται αντιμέτωποι με την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ), μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από μια σειρά αποφρακτικών φαινομένων που εμφανίζονται στη κύστη, ακριβώς λόγω της αύξησης του μεγέθους προστάτη. Η δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, η ασθενής ροή/ελαττωμένη ακτίνα της ούρησης, η συχνουρία, η επιτακτικότητα κατά την ούρηση, η νυκτουρία και η διακεκομμένη ούρηση είναι τα βασικά συμπτώματα που συνοδεύουν την ΚΥΠ, τα οποία έχουν σημαντική επίδραση και στην κοινωνική ζωή του πάσχοντος.

Η φίμωση εκφράζει την αδυναμία έλξης της ακροποσθίας προς τα πίσω, ώστε να γίνει ορατή η βάλανος. Φυσιολογικά, η κεφαλή του πέους που ονομάζεται βάλανος καλύπτεται από δέρμα που ονομάζεται ακροποσθία, το οποίο με την σειρά του είναι σχετικά χαλαρό και με μια ήπια έλξη αποκαλύπτει την βάλανο. Η κίνηση αυτή βοηθά το παιδί και τον ενήλικα να ουρήσει ευκολότερα και τον ενήλικα να έχει πλήρη στύση.

Καθώς οι άνδρες μεγαλώνουν, ο προστάτης έχει την τάση να διογκώνεται, κατάσταση που στην ιατρική περιγράφεται με τον όρο καλοήθης υπερπλασία προστάτη. Πρόκειται για μια πολύ κοινή διαταραχή στους άνδρες, ιδίως μετά την ηλικία των 50 ετών, η οποία οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στις ορμονικές αλλαγές που συντελούνται με την πάροδο των ετών. Στις γραμμές που ακολουθούν, θα έχετε τη δυνατότητα να ενημερωθείτε αναλυτικά για τα συμπτώματα που δεν θα πρέπει να αφήσετε χωρίς διερεύνηση από τον ειδικό, αλλά και για την σύγχρονη θεραπευτική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ο καρκίνος του προστάτη είναι η πιο συχνά εμφανιζόμενη κακοήθεια στους άνδρες στην Ευρώπη. Αποτελεί ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα στις προηγμένες χώρες λόγω της ύπαρξης μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων που αποτελούν υποψήφιους για να διαγνωστούν με καρκίνο και των πιθανών επιπλοκών που μπορεί να προκύψουν εξαιτίας της υπέρ διάγνωσης και κατ’ επέκταση της υπέρ θεραπείας.

Υπάρχουν τρεις παράγοντες που προδιαθέτουν στην ύπαρξη καρκίνου του προστάτη : η ηλικία , η εθνικότητα και η ύπαρξη κληρονομικότητας. Χαρακτηριστικά η ύπαρξη ενός συγγενή 1ου βαθμού με διαγνωσμένο καρκίνο διπλασιάζει τις πιθανότητες για ανίχνευση κακοήθειας ενώ η  ύπαρξη δύο ατόμων οκταπλασιάζει τον κίνδυνο .