Η συσχέτιση ανάμεσα στην πείνα και την έντονη επιθυμία για άσκηση μπορεί να εξηγήσει και το έντονο αίσθημα ευεξίας και ευχαρίστησης που αποκομίζουν οι λάτρεις του τζόκινγκ κάθε φορά που ξεκινούν να τρέχουν.
Ο ρόλος της ορμόνης λεπτίνης
Η έρευνα διεξήχθη σε πειραματόζωα, πιο συγκεκριμένα σε ποντίκια που έτρεχαν σε κυλιόμενους διαδρόμους και αποκάλυψε τον ρόλο που παίζει στην άσκηση, η ορμόνη λεπτίνη η οποία έως τώρα είχε συνδεθεί με το αίσθημα κορεσμού της πείνας.
Πρόκειται για μία ουσία που παράγουν τα λιπώδη κύτταρα και είναι υπεύθυνη για να κατανοεί ο εγκέφαλος πως ο οργανισμός έχει επαρκή ενέργεια για τις δραστηριότητές του . Παίζει ρόλο και στον μηχανισμό του εγκεφάλου που επιβραβεύει την ωφέλιμες συμπεριφορές (πχ. η άσκηση), κυρίως μέσω του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη.
Η μείωση της λεπτίνης στον οργανισμό στέλνει ένα μήνυμα «πείνας» στα κέντρα του εγκεφάλου τα οποία παράγουν το αίσθημα επιβράβευσης, το οποίο παρέχει το τρέξιμο.Ετσι η ορμόνη αυτή δεν ρυθμίζει μόνο το ζήτημα της πείνας στον οργανισμό αλλά και την ανάγκη για φυσική δραστηριότητα.
«Πιστεύουμε ότι η μείωση της λεπτίνης αυξάνει το κίνητρο για να σηκωθεί το άτομο και να αναζητήσει τροφή - κάτι που για τους πρωτόγονους ανθρώπους σήμαινε τρέξιμο για να βρουν το ζώο που θα σκότωναν για να φάνε», εξήγησε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Στέφανι Φούλτον, αναπληρώτρια καθηγήτρια Διατροφής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν επίσης ότι οι άνθρωποι με χαμηλότερα επίπεδα λεπτίνης όπως οι μαραθωνοδρόμοι υψηλών επιδόσεων, μπορεί να είναι πιο «ευάλωτοι» στο αίσθημα επιβράβευσης που παρέχει το τρέξιμο και έτσι να νιώθουν πιο έντονη την ανάγκη για τρέξιμο».Η έρευνα είναι ακόμα στο στάδιο του εργαστηρίου αλλά οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες θεωρούν πως ότι τα ευρήματά της μπορεί να βρουν εφαρμογή και στους ανθρώπους.