medicalblog.gr

Πτώσεις

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς με ποιο τρόπο μπορούν να προλάβουν μια από τις κυριότερες αιτίες των παιδικών τραυματισμών, όπως είναι οι πτώσεις, καθώς είναι αποδεδειγμένο ότι χιλιάδες Ελληνόπουλα μεταφέρονται ετησίως στα νοσοκομεία Παίδων με τραυματισμούς στα άκρα και το κεφάλι επειδή... έπεσαν! Οι πτώσεις άλλωστε αποτελούν την κυριότερη αιτία μη θανατηφόρων τραυματισμών των παιδιών ηλικίας από 0 έως 19 ετών. Στις ΗΠΑ, καθημερινά, περισσότερα από 8.000 παιδιά προσκομίζονται για φροντίδα στα τμήματα επειγόντων περιστατικών για τραυματισμούς από πτώση. Αυτό σημαίνει περίπου 2,8 εκατομμύρια παιδιά ετησίως. Ευτυχώς πολλές από τις πτώσεις μπορούν να προληφθούν. 

Συμβουλές για την πρόληψη:

Ασφαλές παιχνίδι. Βεβαιωθείτε ότι οι εγκαταστάσεις που υπάρχουν στην παιδική χαρά όπου παίζει το παιδί σας είναι κατάλληλα σχεδιασμένες για παιδιά, έχουν συντηρηθεί σωστά και είναι ασφαλείς, με μαλακή επιφάνεια από κάτω για την περίπτωση πτώσης.

Τροποποιήσεις στο σπίτι. Χρησιμοποιήστε κατάλληλο προστατευτικό εξοπλισμό, όπως κιγκλιδώματα σε όλα τα παράθυρα που βρίσκονται σε όροφο εκτός του ισογείου, προστατευτικό πορτάκι και κιγκλιδώματα στη σκάλα. Αυτός ο εξοπλισμός βοηθά στην προστασία των ζωηρών, δραστήριων παιδιών από επικίνδυνες τούμπες.

Ασφαλής άθληση. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας φοράει τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό όταν συμμετέχει σε έντονη αθλητική δραστηριότητα, όπως προστατευτικά καρπών, γονάτων και αγκώνων, καθώς και κράνος όταν κάνει ρόλερ-μπλέιντ.

Επίβλεψη. Πάντοτε επιβλέπετε τα νεαρής ηλικίας παιδιά όταν υπάρχουν μέρη επικίνδυνα για πτώση, ανεξάρτητα εάν βρίσκεστε στο σπίτι ή σε εξωτερικό χώρο, για παράδειγμα όταν υπάρχουν σκάλες, ή εγκαταστάσεις στην παιδική χαρά απ'όπου μπορεί να πέσει.

Περιστατικά και συνέπειες

•Περίπου το 45% των τραυματισμών στους παιδότοπους και τις παιδικές χαρές είναι σοβαρά κατάγματα, εσωτερικοί τραυματισμοί, διασείσεις, εξαρθρώσεις και ακρωτηριασμοί.

•Περίπου το 75% των μη-θανατηφόρων τραυματισμών που σχετίζονται με τις εγκαταστάσεις συμβαίνουν σε δημόσιους παιδότοπους (Tinsworth 2001). Οι περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν μέσα στα σχολεία και τα κέντρα φροντίδας παιδιών.

•Μεταξύ του 1990 και του 2000, 147 παιδιά ηλικίας μέχρι 14 ετών έχασαν τη ζωή τους από τραυματισμούς σε παιδότοπους. Από αυτά, τα 82 (56%) πέθαναν από στραγγαλισμό και τα 31 (20%) από πτώση στο έδαφος. Οι περισσότεροι από αυτούς τους θανάτους (70%) συνέβησαν σε χώρους αναψυχής των παιδιών στο σπίτι.

Το κόστος

Το 1995, οι τραυματισμοί παιδιών ηλικίας μέχρι 14 ετών σε παιδότοπους και παιδικές χαρές εκτιμάται ότι στοίχισαν περίπου $1,2 δισεκατομμύρια δολάρια (Office of Technology Assessment 1995).

Ομάδες «υψηλού κινδύνου»

•Παρόλο που όλα τα παιδιά που παίζουν στους παιδότοπους κινδυνεύουν με τραυματισμό, τα κορίτσια τραυματίζονται ελαφρώς συχνότερα (55%) από ό,τι τα αγόρια (45%) (Tinsworth 2001).

•Τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 5-9 ετών μεταφέρονται πιο συχνά σε τμήμα επειγόντων περιστατικών λόγω τραυματισμού σε παιδότοπο από ό,τι παιδιά άλλων ηλικιών. Οι περισσότερες περιπτώσεις λαμβάνουν χώρα σε σχολεία και κέντρα φροντίδας παιδιών (Phelan 2001).

Παράγοντες κινδύνου

•Στους δημόσιους παιδότοπους, οι περισσότεροι τραυματισμοί προκύπτουν στα σημεία όπου μπορεί το παιδί να σκαρφαλώσει παρά οπουδήποτε αλλού (Tinsworth 2001).

•Στους οικιακούς παιδότοπους, για τους περισσότερους τραυματισμούς ευθύνονται οι κούνιες (Tinsworth 2001).

•Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, εντόπισε ότι οι παιδότοποι σε χαμηλού κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου περιοχές, είχαν περισσότερες ελλείψεις συντήρησης από ό,τι σε περιοχές υψηλού κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου περιοχές. Έτσι, για παράδειγμα, οι παιδότοποι στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές είχαν περισσότερα σκουπίδια, σκουριασμένες εγκαταστάσεις και κατεστραμμένες επιφάνειες κάτω από τις εγκαταστάσεις (Suecoff 1999).

πηγή: ygeia360.gr