medicalblog.gr

Ο πόνος στον αυχένα είναι ένα βασανιστικό πρόβλημα για εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι συνήθως βρίσκονται στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής.

Αν ρωτήσει κανείς οποιοδήποτε μη γιατρό, τι του έρχεται στο μυαλό με τη λέξη πλατυποδία, σίγουρα θα απαντήσει: Παιδιά και ειδικά παπούτσια. Για πολλούς γονείς μάλιστα η ανησυχία μήπως το παιδί τους «έχει αυτό το πρόβλημα» είναι πολύ μεγάλη και σίγουρα παντελώς αδικαιολόγητη.

«Σου φιλώ τα πόδια», «Πέφτω στα πόδια σου», «Ήμουν όλη μέρα στο πόδι». Είναι μερικά μόνο  από τα πάμπολλα αποφθέγματα, ενδεικτικά της αξίας που ο λαός μας έχει προσδώσει στο πόδι, σε αυτό το θαυμαστό μέρος- άκρο του σώματος που εξυπηρετεί κυρίως τις ανάγκες του να στεκόμαστε όρθιοι και να βαδίζουμε άνετα, αρμονικά και, αν χρειαστεί, γρήγορα. Άλλωστε, μεγάλη είναι και η αισθητική αξία του ποδιού, αρκεί να σκεφτεί κανείς τη σημασία που αποδίδουν τόσοι και τόσοι στην υπόδηση, στα παπούτσια που φορούν δηλαδή και όχι μόνον.       

Η πρόοδος στην αντιμετώπιση των καταγμάτων, των σπασμένων οστών δηλαδή, αποτελεί ίσως την πολυτιμότερη προσφορά της ορθοπαιδικής από τον 20o αιώνα και μετά.  Εκεί που παλαιότερα πολλοί ασθενείς έμεναν ανάπηροι ή που απαιτούνταν πολλοί μήνες εωσότου ξαναγίνουν λειτουργικοί, σήμερα, σε πολλές περιπτώσεις, επιστρέφει κανείς στη δουλειά του σε λίγες εβδομάδες.

Για όσους βρίσκονται μετά την ηλικία των 50 ετών, η διάγνωση θα είναι πιθανότατα η εκφυλιστική αρθροπάθεια του γόνατος, γνωστή και ως οστεοαρθρίτιδα. Σημαντικό είναι να ξέρουμε ότι η οστεοαρθρίτιδα είναι ένα χρόνιο πρόβλημα, στο έδαφος της οποίας μπορεί ο οργανισμός να αντιδράσει με μία οξύτατη φλεγμονή, δηλαδή με πολύ δυνατό πόνο που διαρκεί από λίγες ημέρες έως δύο εβδομάδες.

Ένα από τα πλέον συχνά ερωτήματα που έχουν οι ασθενείς με κότσι, όταν προσέρχονται στο ιατρείο μου, είναι αν αποτελεί σωστή απόφαση να χειρουργήσουν το κότσι και αν αυτό θα τους εγγυηθεί οριστική θεραπεία για το πρόβλημά τους.

Ποια μητέρα μπορεί να ξεχάσει το πρώτο βήμα που έκανε το παιδί της όταν στάθηκε όρθιο; Και ποιος από εμάς μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι όλη μας η ζωή στηρίζεται και κινείται πάνω στα δύο μας πόδια.Τα πόδια και αναφερόμαστε σε αυτό που επιστημονικά αποκαλείται «Ποδοκνημική και άκρος πους», είναι το όχημα μας για μια ζωή.