medicalblog.gr

Τι έχει και κλαίει το παιδί;

Ο παιδίατρος θα μας πει: «Το μωρό κλαίει όταν πεινάει, όταν διψάει, όταν νυστάζει, όταν κρυώνει, όταν ζεσταίνεται, όταν πονάει, όταν φοβάται ή όταν έχει λερώσει την πάνα του». Πράγματι έτσι είναι, και παρόλο που η παραπάνω λίστα μοιάζει μακριά, οι περιπτώσεις είναι αντιμετωπίσιμες. Καθώς περνάει ο καιρός, μαθαίνουμε να χειριζόμαστε αποτελεσματικά (και να προλαμβάνουμε, προς μεγάλη ικανοποίηση της ακοής μας) τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης του παιδιού μας. Καθώς μεγαλώνει όμως το βλαστάρι μας, η λίστα τροποποιείται και –δυστυχώς- εμπλουτίζεται. Τα παιδιά κλαίνε για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με την ικανοποίηση των φυσικών τους αναγκών και...εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ένα παιδί μπορεί να κλαίει επειδή θέλει να τραβήξει την προσοχή, επειδή απαιτεί ειδική μεταχείριση, επειδή θέλει να ικανοποιηθεί το αίτημά του τώρα!

Τι μπορούμε να κάνουμε;

• Καταρχάς αναζητάμε την αιτία του κλάματος. Αν το παιδί μας έχει λερωθεί, το αλλάζουμε, αν πεινάει ή διψάει, του παρέχουμε τα απαραίτητα, αν η ακατάλληλη θερμοκρασία είναι η αιτία, δημιουργούμε συνθήκες ευχάριστες για το ευαίσθητο κορμάκι του κοκ.
• Αν ο λόγος που το παιδί κλαίει προκύπτει από την επιθυμία του να τραβήξει την προσοχή ή να ικανοποιηθεί το αίτημά του (π.χ. κλαίει στο σούπερ μάρκετ για να του αγοράσουμε κάτι), προσπαθούμε να το αγνοήσουμε. Οπωσδήποτε δεν τρέχουμε να ικανοποιήσουμε το αίτημα (με το οποίο δεν συμφωνούμε), μόνο και μόνο για να βάλουμε τέλος στο κλάμα του παιδιού, για να μην ντροπιαστούμε μπροστά στον κόσμο κλπ. Έτσι, μαθαίνουμε στο παιδί ότι το κλάμα έχει θετικό αποτέλεσμα και άρα μπορεί και πρέπει να το επαναλάβει με την πρώτη ευκαιρία. Αντίθετα, αν αγνοούμε τη συγκεκριμένη αντίδραση του παιδιού και δεν υποκύπτουμε στον εκβιασμό, θα καταλαβαίνει ότι τα κολπάκια του δεν πιάνουν, οπότε θα σταματήσει να τα χρησιμοποιεί.
• Δεν τρέχουμε να πάρουμε αγκαλιά το παιδί μας όταν κλαίει για μικροπράγματα (επειδή έγδαρε λίγο το δέρμα του, επειδή του έπεσε το παγωτό ή του κύλησε η μπάλα κάτω από το κρεβάτι). Έτσι, μαθαίνει να αξιολογεί τις καταστάσεις και να διαχωρίζει το σοβαρό από το ασήμαντο.
• Δεν διογκώνουμε το κλάμα του παιδιού με δικές μας υπερβολικές αντιδράσεις και πράξεις παρηγοριάς.
• Κάθε φορά που κλαίει το παιδί, χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος, του εξηγούμε ότι με αυτό τον τρόπο δεν καταλαβαίνουμε τι πραγματικά του συμβαίνει και ότι είναι προτιμότερο να ηρεμήσει και να μας μιλήσει για το πρόβλημά του. Του λέμε για παράδειγμα: «Θα σε βοηθήσω, αν σταματήσεις να κλαις και μου πεις τι σου συμβαίνει».
• Όταν ηρεμήσει και είναι έτοιμο να μας μιλήσει, δίνουμε στο παιδί όλη μας την προσοχή.
• Ποτέ δεν αλλάζουμε αποφάσεις τις οποίες έχουμε πάρει επειδή το παιδί κλαίει. Αν έχουμε αποφασίσει ότι το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο, να μαζέψει το δωμάτιό του, να πάει για ύπνο, δεν τροποποιούμε το πρόγραμμα σύμφωνα με τα γούστα του παιδιού.

πηγή: babyspace.gr