medicalblog.gr

Αίτια

Οικογενειακό ιστορικό: Η τάση να δημιουργείται ακμή είναι κληρονομική. Για παράδειγμα, όταν ένα έφηβο αγόρι έχει ακμή τότε έχει κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας με ακμή.

Ορμονική δραστηριότητα

Στρες

Συσσώρευση νεκρών κυττάρων του δέρματος

Βακτήρια στους πόρους

Ερεθισμός του δέρματος μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή

Η χρήση αναβολικών στεροειδών

Οποιαδήποτε φάρμακα περιέχουν αλογόνα, λίθιο ή ανδρογόνα

Έκθεση σε συγκεκριμένα φάρμακα και χημικές συστάσεις

Σημάδια και ουλές

Η ουλή είναι ένα σημάδι που μένει στο δέρμα μετά από επούλωση ενός τραύματος, εγκαύματος ή η χειρουργική επέμβαση όπου το φυσιολογικό δέρμα αντικαθίσταται με συνδετικό ιστό.

Φυσιολογική διαδικασία επούλωσης

Η διαδικασία επούλωσης των τραυμάτων γινεται με τρεις διαδοχικές φάσεις: φλεγμονή, πολλαπλασιασμός και ωρίμανση. Κατά τη διάρκεια της φάσης της φλεγμονής τα αιμοφόρα αγγεία συστέλλονται και τα ερυθρά αιμοσφαίρια κλείνουν το τραύμα ενώ τα λευκά αιμοσφαίρια συγκεντρώνονται για να καταπολεμήσουν τη λοίμωξη. Αρχικά τα φαγοκύτταρα συγκεντρώνονται στην κατεστραμμένη περιοχή στην προσπάθειά τους να καταπολεμήσουν τους εισβολείς και να διαφυλαξουν την τομή από την λοίμωξη.

Έπειτα στη διάρκεια της φάσης του πολλαπλασιασμού, ειδικά κύτταρα του δέρματος μεταναστεύουν στο εσωτερικό μέρος του τραύματος κάτω από την βλάβη και αναπτύσσονται. Ο κοκκιώδης ιστός συμπληρώνει το τραύμα και σχηματίζονται νέα τριχοειδή αγγεία για να εξασφαλίσουν επιπρόσθετο αίμα για το νέο ιστό, δίνοντας του το κόκκινο χρώμα και την κοκκιώδη υφή. Το τραύμα αρχίζει να επουλώνεται και ο κοκκιώδης ιστός σύντομα καλύπτεται από επιθηλιακά κύτταρα (νέα κύτταρα), ενώνοντας τις πλευρές του τραύματος.

Κατά τη διάρκεια της φάσης της ωρίμανσης επίσης γνωστή ως φάση της ανάπλασης, νέο κολλαγόνο σχηματίζεται και δημιουργεί την ουλή. Το τραύμα σιγά σιγά γίνεται ανθεκτικό καθώς η ουλή αποκτά το τελικό σχήμα και μέγεθος. Η ωρίμανση της ουλής συνήθως διαρκεί τουλάχιστον 1 χρόνο. Η ουλή είναι μόνο 80% ανθεκτική σε σχέση με το κανονικό δέρμα. Το κολλαγόνο είναι μία ινώδης πρωτεΐνη , η οποία δίνει στις νέες ουλές αυτό το επηρμένο σχήμα. Όταν θεραπευτεί πλήρως το τραύμα, το κολλαγόνο διασπάται και η ουλή γίνεται επίπεδη και συρρικνώνεται. Το κολλαγόνο και η ουλοποίηση είναι ο τρόπος με τον οποίο το ανθρώπινο σώμα θεραπεύει τα τραύματα.

Χωρίς τη δημιουργία βαθιάς ουλής, σχεδόν όλο το κατεστραμμένο δέρμα στην πληγή θα διαχωριζόταν. Οι ιδρωτοποιοί αδένες ή ο επιφανειακός ιστός έχουν λίγη η και καμία συνδετική ικανότητα, συνεπώς ο ουλώδης ιστός είναι πολύ σημαντικός για ένα καλό αποτέλεσμα σε όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις στο δέρμα.

Όταν ράβουν ή κλείνουν τραύματα, οι περισσότεροι χειρουργοί προτιμούν να δημιουργήσουν μια βαθιά, κρυμμένη, ισχυρή ουλή για να είναι σίγουροι για τη συγκόλληση επειδή οι βαθιές ουλές είναι πιό ανθεκτικές. Η επιφανειακή ουλή μπορεί να ελαχιστοποιηθεί με την κατάλληλη τάση και τεχνική ραφής. Οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση ή πληγή έχει σαν αποτέλεσμα το σχηματισμό ουλής. Για να μην φαινεται μια τομη πρεπει να είναι πολύ καλά κρυμμένη μέσα σε προϋπάρχουσες ρυτίδες ή ανατομικές γραμμές.

Αιτιολογία

Μετά από μια μεγάλη βαθιά ουλή που έγινε στο δέρμα, τα κύτταρα του δέρματος μαζί με κύτταρα του συνδετικού ιστού, τους ινοβλάστες αρχίζουν να επιδιορθώνουν τη βλάβη πολλαπλώς. Οι ινοβλάστες φτιάχνουν το περιβάλλον πάνω στο οποίο τα κύτταρα του δέρματος μπορούν να μεταναστεύσουν και να κλείσουν την πληγή. Η ισορροπία ανάμεσα στο ρυθμό αντικατάστασης των ινοβλαστών και των κυττάρων του δέρματος είναι σημαντική. Εάν οι ινοβλάστες πολύ γρήγορα δημιουργούν ένα πυκνό περιβάλλον που δεν διαπερνάται εύκολα από τα κύτταρα του δέρματος, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια μεγάλη ουλή.

Δρ Τάνια Βλαδένη

Δερματολόγος- Αφροδιοσιολόγος

πηγή: ygeia360.gr