medicalblog.gr

Δυστυχώς, ο καρκίνος του παγκρέατος αποτελεί μία από τις πιο επιθετικές μορφές καρκίνου συνολικά, αφού μόλις το 5% των ασθενών κατορθώνει να επιβιώσει περισσότερο από μία πενταετία μετά τη διάγνωση.

Μία από τις πιο απαιτητικές και δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις, θεωρείται παγκοσμίως, η αφαίρεση του καρκίνου του παγκρέατος (παγκρεατεκτομή). Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίον στις ΗΠΑ έχουν καταβληθεί συντονισμένες και διαρκείς προσπάθειες την τελευταία δεκαετία ώστε αυτές οι εγχειρήσεις να γίνονται μόνο από λίγες, αυστηρά επιλεγμένες χειρουργικές ομάδες που έχουν εγνωσμένη και αναγνωρισμένη εμπειρία ειδικά στις εγχειρήσεις για καρκίνο του παγκρέατος.

Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι μια από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις, όμως οι πρόοδοι που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια έχουν αυξήσει τις πιθανότητες για επιτυχή αντιμετώπισή του. Ποιες είναι αυτές, όμως, και ποια είναι τα οφέλη για τους ασθενείς;

Ο καρκίνος του παγκρέατος, παρότι σπανιότερος (αφορά έναν ασθενή ανά 30.000 πληθυσμού), είναι πολύ σημαντικός λόγω της συνήθως πολύ αργοπορημένης διάγνωσής του.

Μια από τις πιο δύσκολες και απαιτητικές επεμβάσεις στη χειρουργική είναι αυτή της παγκρεατεκτομής. Ο βαθμός δυσκολίας μεγαλώνει όταν έχουν προσβληθεί από τον όγκο οι άμεσα γειτονικές μεγάλες αρτηρίες και φλέβες. Η εγχείρηση που χρειάζεται για να αφαιρεθεί ένας όγκος της κεφαλής του παγκρέατος είναι η λεγόμενη εγχείρηση Whipple. Για όγκους της ουράς του παγκρέατος γίνεται η λεγόμενη «περιφερική παγκρεατεκτομή».

Έμπειροι χειρουργοί και εξειδικευμένα μηχανήματα αντιμετωπίζουν με επιτυχία τον όγκο στο πάγκρεας, μια από τις πιο δύσκολα εντοπίσιμες νόσους.Το πάγκρεας περιβάλλεται από άλλα ζωτικά όργανα και βρίσκεται σε στενή επαφή με ιδιαίτερης σημασίας αρτηρίες και φλέβες της κοιλιάς. Οι όγκοι του παγκρέατος τις περισσότερες φορές δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί καθώς τα συμπτώματά τους αποδίδονται σε δυσπεψία, γαστρίτιδα, χολολιθίαση ή και οσφυαλγία.

Το πάγκρεας είναι ένας σύνθετος μεικτός αδένας που βρίσκεται πίσω από το στομάχι και παράγει ουσίες (χυμούς) που βοηθούν στην πέψη των τροφών, αλλά και ορμόνες όπως η ινσουλίνη και το γλυκαγόνο που παίζουν σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό των υδατανθράκων.